ψηφιστό(ν)

το, Ν

(βυζ. μουσ.) α) ένας από τους χαρακτήρες ποιότητας ή έκφρασης τής σύγχρονης παρασημαντικής τής βυζαντινής μουσικής

β) ένα από τα άφωνα σημεία ή μία από τις μεγάλες υποστάσεις τής αρχαίας βυζαντινής σημειογραφίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ψήφος / ψηφίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1863 στο περιοδικό Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνσταντινουπόλεως].